ذرات پلاستیکی چگونه وارد مغز می شوند؟
به گزارش آخرین خبر، محققان با شناسایی مکانیزم نفوذ ذرات ریز پلاستیکی به مغز اعلام کردند: ذرات پلاستیکی تنها 2 ساعت پس از بلع در مغز قابل ردیابی هستند و تا زمان انجام تحقیقات بیشتر درباره اثرات زیانبار این ذرات بهتر است استفاده از پلاستیک محدود گردد.
به گزارش ایرنا از پایگاه خبری فیز، یکی از بزرگ ترین مسائل زیست محیطی موجود ذرات میکرو و نانوپلاستیک (MNPs) هستند که می توانند از راه های مختلف از جمله به وسیله غذا وارد بدن شوند.
برای اولین بار تحقیقات اجرا شده در دانشگاه پزشکی وین (MedUni Vienna) اتریش نشان داد که چگونه این ذرات ریز می توانند از مانع خونی- مغزی عبور نمایند و در نتیجه وارد مغز شوند. این مکانیسم تازه کشف شده پایه و اساسی برای تحقیقات بیشتر برای محافظت از انسان ها و محیط زیست است.
این مطالعه که در نشریه موادنانو (Nanomaterials) منتشر شده است، در یک مدل حیوانی با بلع ذرات پلاستیکی میکرو و نانو و پلی استرن(پلاستیک مورد استفاده گسترده که در بسته بندی غذایی هم یافت می گردد) - آنالیز شده است.
در این آنالیز این تیم تحقیقاتی پیروز شد معین کند که ذرات ریز پلی استرن تنها 2 ساعت پس از خوردن، قابل ردیابی در مغز هستند. مکانیزمی که به این ذرات امکان می دهد از مانع خون و مغز عبور نمایند، پیش از این برای علم پزشکی ناشناخته بود.
ذرات ریز پلاستیکی چگونه وارد مغز می شوند؟
این محققان با یاری مدل های رایانه ای کشف کردند که یک ساختار سطحی معین موسوم به تاج بیومولکولی (biomolecular corona) در ایجاد شرایط برای عبور ذرات پلاستیکی و وارد شدن به مغز نقش مهمی دارد.
مانع خونی - مغزی یک مانع سلولی مهم است که از رسیدن پاتوژن ها یا مواد سمی به مغز جلوگیری می نماید. روده نیز یک دیوار محافظتی مشابه دارد (مانع روده ای) که ذرات ریز پلاستیکی از آن نیز می توانند عبور نمایند. تحقیقات گسترده ای درباره تاثیرات ذرات ریز پلاستیکی بر سلامت افراد در حال اجرا است. تا به امروز تاثیر این ذرات در دستگاه هاضمه با التهابات موضعی و واکنش های ایمنی و بروز سرطان مرتبط شده است.
در مغز نیز ذرات پلاستیک ممکن است ریسک التهاب، اختلالات عصبی یا حتی بیماری های فرسایش عصبی مانند آلزایمر یا پارکینسون را افزایش دهند، هر چند به گفته محققان ضروری است که تحقیقات بیشتری در این خصوص انجام گردد.
نانوپلاستیک ها به عنوان ذرات پلاستیکی با مقدار کمتر از یک هزارم میلی متر تعریف می شوند و بعضی از میکروپلاستیک ها با مقدار یک هزارم تا 5 میلی متر با چشم هم قابل تماشا هستند. این ذرات پلاستیکی به وسیله منابع مختلف مانند ضایعات بسته بندی وارد چرخه غذایی می شوند اما تنها غذاهای جامد نقش ندارند بلکه مایعات نیز نقش ایفا می نمایند. بنا بر یک مطالعه تحقیقی، هر کسی که مقدار توصیه شده 1.5 تا 2 لیتر آب روزانه را از بطری های پلاستیکی بنوشد سالانه 90 هزار ذره پلاستیکی وارد بدن خود می نماید.
محققان دانشگاه وین تاکید کردند که به منظور به حداقل رساندن تاثیرات سوء ذرات پلاستیکی میکرو و نانو برای انسان ها و محیط زیست مهم است که تا زمان انجام تحقیقات بیشتر در این خصوص مقدار مصرف و در معرض آنها قرار گرفتن محدود گردد.
منبع: فرارو