حیات وحش گالاپاگوس، رویای شگفت انگیز سافاری دوستان (قسمت دوم) - آخرین خبر

جزایر گالاپاگوس یکی از جاذبه های طبیعی این سیاره است که از دل فعل و انفعالات آتشفشانی شکل گرفته و زیستگاه گونه های خاص و تماشایی است.

تا به امروز تئوری های متعددی پیرامون دلایل وجود طبیعت منحصربفرد و برخورداری از تنوع گیاهی جالب توجه جزایر گالاپاگوس ارائه شده اند. یکی از معروف ترین این نظریات اذعان می نماید که گونه های اصلی و منحصربفرد گالاپاگوس به صورت شناور بر گیاهان یا دیگر ضایعات و به یاری وزش باد و جریان های اقیانوسی، راه خود را به سمت این جزایر گگردده اند.

با مقایسه عظمت حوزه آمازون، گالاپاگوس تنها یک مجمع الجزایر کوچک و گمشده در اقیانوس های دوردست است. به عنوان نمونه باید گفت آمازون زیستگاه بیش از سیصد گونه از خزندگان است، این در حالی است که خزندگان ساکن گالاپاگوس حتی از ده نوع نیز کمتر بوده و شامل لاکپشت، مارمولک، ایگوانا، آفتاب پرست و مار می شوند. حتی اگر زیرگونه ها را نیز در نظر بگیریم، باز به عدد چندان چشمگیری نخواهیم رسید. با این حال گالاپاگوس ارزش طبیعی چشمگیری دارد،. چرا که این جزیره دورافتاده با شرایط خشن شاید زیستگاه گونه های متنوعی نباشد، اما تطابق همان گونه های موجود با شرایط حاکم بر محیط زیست، قابل توجه و تأمل است.

در اقصی نقاط دنیا شاهد تکامل با انتخاب طبیعی هستیم، اما شاید این امر هیچ کجا بیشتر از جزایر گالاپاگوس نمود عینی نداشته باشد. در واقع گالاپاگوس را باید آزمایشگاه تکامل دانست، الهام بخش طبیعت شناسی برجسته همانند چارلز داروینم که اساس نظریه خود را در آنجا بنیان نهاد. طبیعت بی نهایت بکر و دست نخورده که در هیچ کجای دیگر دنیا قابل مشاهده نیست و در عین حال از معرفی گونه های تازه و مهاجم تا حد زیادی به دور مانده است.

همین دورافتادگی باعث شده که حیات وحش این منطقه چندان با ترس از انسان آشنایی نداشته باشد. مثلا در آمازون تقریبا غیرممکن است که با موجودات بزرگی همانند جگوار رودررو شوید. اما حین گشت و گذار در این جزایر باید شش دانگ حواس تان را جمع کنید، چرا که ممکن است هر آن با حیات وحش بومی این منطقه بی واسطه روبرو شوید و همین مسئله یک ویژگی بی نظیر و امتیاز ارزشمند برای کسانی است که مایلند سافاری و طبیعت گردی خاطره انگیزشان را در نزدیکی حیوانات و با ماجراجویی شگفت انگیز تجربه نمایند.

در ادامه مطلب پیشین همراه ما باشید تا شما را با دیگر حیوانات ساکن جزایر گالاپاگوس آشنا کنیم.

فلامینگو (GALÁPAGOS FLAMINGO)

فلامینگوهای ساکن این جزایر را باید کوچک ترین فلامینگوی دنیا دانست. متأسفانه تنها 350 فلامینگو از این گونه در حیات وحش به جای مانده است و به همین دلیل آن ها به عنوان یکی از در خطرترین گونه های جانوری ساکن گالاپاگوس، در لیست حیوانات در معرض خطر اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارند.

به صورت معمول می توان این پرندگان خوش رنگ و لعاب را در آب های ساحلی شور و کم عمق نزدیک دریا مشاهده کرد که در حال تغذیه از میگوها هستند. از آنجایی که میگو دارای بتاکاروتن است و همینطور به علت استفاده از باکتری های آبزی، رنگ بال و پر این پرندگان صورتی است.

از سوی دیگر چون تعداد زیادی فلامینگو باقی نمانده و شانس پیروزیت جفتگیری و فراوری مثل تنها با چند جفت به جای مانده، به همین دلیل شاهد تولد جوجه فلامینگوهایی با بال و پر خاکستری رنگ نیز هستیم.

باز شکاری گالاپاگوس (GALÁPAGOS HAWK)

باید اعتراف کرد که به علت حضور شکارچیان طبیعی انگشت شمار، باز شکاری گالاپاگوس نقشی حیاتی در زیست بوم این جزیره ایفا می نماید. این پرنده با استفاده از چنگال های تیز و منقار قدرتمندش انواع مارمولک، مار، ایگونای آبی و انواع جوندگانی همانند موش و حتی بچه لاکپشت ها را شکار می نماید.

آن ها حتی بر سر تصاحب لاشه حیوانات مرده نیز با یکدیگر رقابت دارند، اجسادی بو گرفته که حتی توجه دیگر حیوانات را نیز به خود جلب نمی نمایند.

خفاش خاکستری گالاپاگوس (GALAPAGOS HOARY BAT)

این نوع خفاش به صورت گسترده در بخش هایی از شمال و جنوب قاره آمریکا قابل مشاهده است، اما گونه ای از آن که ساکن گالاپاگوس است را باید یک جمعیت جدا افتاده دانست که در عین تفاوت ها به گونه اصلی وابسته است.

این گونه خفاش میزان ای نسبتا بزرگ داشته و طول بدنش گاهی به 13 سانتی متر و طول بال ها در بعضی موارد به 40 سانتی متر هم رسیده است. بدن با پوشش قهوه ای رنگ و صخیمی از خز پوشیده شده است. روی این پوشش موهایی سفید رنگ دیده می گردد که علت اصلی نامگذاری خفاش است.

این پستاندار ترجیح می دهد در میان شاخ و برگ درختان پنهان شده و به صورت انفرادی زندگی کند، اما گاهی می توان آن ها را در کنار دیگر خفاش ها و به صورت کلنی در غار نیز مشاهده کرد.

مارهای گالاپاگوس (GALAPAGOS SNAKE)

سه گونه مار بومی ساکن جزایر گالاپاگوس هستند که شامل دو زیر گونه مار فرناندینا و مار ایسابلا است که بر اساس نام شان در جزایر فرناندینا (Fernandina) و ایسابلا (Isabela) سکونت دارند. میزان آن ها تا هشتاد سانتی متر هم می رسد و رنگ بدن شان یا قهوه ای با نوارهای زرد یا خاکستری تیره با نقط زرد رنگ و شبیه به الگوهای زیگزاگی است.

این مارها اغلب نیمه سمی بوده و برای انسان بی خطر هستند، درواقع شاید گاهی از خود پرخاشگری نشان دهند، ولی حتی در رودررویی مستقیم با انسان نیز، بدون ایجاد مشکل و حادثه از محیط دور می شوند.

ایگوانای خشکی زی یا ایگوانای خاکی (LAND IGUANA)

این ایگوانای ساکن خشکی در میان حیوانات رنگارنگ، محبوب و سرگرم نماینده جزایر گالاپاگوس جایگاهی خاص دارد. چارلز داروین از این جانور به عنوان جانوری زشت یاد نموده است، هرچند واقعا این حیوان آنقدرها هم زشت و غیرقابل تحمل نیست.

بخش زیرین شکم این خزنده رنگ زرد مایل به نارنجی دارد، در حالی که بخش پشتی بدن قهوه ای مایل به قرمز است. از سوی دیگر صورت زاویه دار این خزنده، حالتی ابلهانه به ایگونا بخشیده که در عین حال او را بانمک و دوست داشتنی نموده است.

قناری پر سرخ (MAGNIFICENT FRIGATE)

این نوع پرنده اگرچه یکی از پرندگان بومی این جزایر نیست، اما بی شک یکی از تأثیرگذارترین ساکنان گالاپاگوس است. با بدنی که میزان آن به بیش از یک متر می رسد و به لطف برخورداری از بال و پری باشکوه، معمولا می توان آن ها را سوار بر جریان هوای ایجاده شده به وسیله قایق ها مشاهده کرد، بی آنکه بدن شان آب را لمس کند. رژیم غذایی این پرنده شامل ماهیانی است که در سطح اقیانوس شنا می نمایند، بعلاوه در مواقع لزوم آن ها شکار دیگر پرندگان را به سرقت می برند.

در طول فصل جفتگیری، پرنده زائده سرخ رنگ اطراف گلوی خود را پر باد نموده و از آن برای جلب توجه جنس ماده استفاده می نماید. تصویری دراماتیک و در عین حال رنگارنگ که بیننده را شگفت زده می نماید.

خرچنگ سالی لایت فوت (SALLY LIGHTFOOT CRAB)

یکی از متداول و در عین حال رنگارنگ ترین خرچنگ های یافت شده در امتداد سواحل غربی آمریکا این نوع خرچنگ صخره ای قرمز رنگ است که از آن با عنوان خرچنگ سالی لایت فوت یاد می گردد. آن ها دارای ظاهری متفاوت بوده و اغلب روی صخره های آتشفشانی و در امتداد خطوط ساحلی جزایر گالاپاگوس مشاهده می شوند که در میان هیاهوی شیرهای دریایی و رفت و آمد ایگواناهای آبی در جستجوی جلبک ها این سو و آن سو می فرایند.

این سخت پوست بعلاوه از لاشه حیوانات مرده نیز تغذیه نموده و گاهی حتی بر سر تصاحب لاشه، با دیگر خرچنگ ها نیز رقابت می نماید.

جغد گوش کوتاه (SHORT-EARED OWL)

این پرندگان شکارچی به علت فرم خاص پرهای شان که بی شباهت به گوش پستانداران نیست، با این نام شناخته می شوند. این گوش های شکل گرفته از پر معمولا قابل مشاهده نیست و تنها زمانی که پرنده در خلال مبارزه ژست دفاعی به خود می گیرد، نمایان می شوند.

میزان جغد گوش کوتاه بین 28 تا 35 سانتی متر است و این پرندگان بامزه به خاطر پر و بال زیبایی آراسته شده با پرهای قهوه ای و دم باشکوه شان به خود می بالند. الگوی پرواز این گونه جغد با دیگر پرندگان متفاوت بوده و بیشتر به پرواز شاپرک یا خفاش شباهت دارد.

اغلب می توان شاهد حضور آن ها در چمنزارها یا فضاهای باز بود. بعلاوه گاهی به هنگام استراحت روی صخره های جزیره جنووسا (Genovesa) نیز مشاهده شده اند.

مرغان نوروزی دم چلچله ای (SWALLOW-TAILED GULL)

مرغ نوروزی دم چلچله ای از جمله پرندگان بومی گالاپاگوس و تنها مرغ نوروزی شبی زی در کل دنیا است. پرندگان نر و ماده معمولا در امتداد صخره های سراشیب، لبه های سنگی و امتداد سواحل آشیانه سازی می نمایند.

به صورت معمول جفت ها با یکدیگر به جای مانده و هر سال به فراوری مثل ادامه می دهند. حلقه سرخ رنگ اطراف چشم پرنده یک ویژگی ظاهری برجسته به شمار می رود.

آلباتروس (GALAPAGOS ALBATROSS)

این نوع پرنده به علت نرخ پایین فراوری مثل، به عنوان گونه ای در معرض خطر طبقه بندی شده است. پرنده ای زیبا که تنها در جزیره اسپینولا (Española Island) در جزایر گالاپاگوس قابل مشاهده است.

طول این پرنده معمولا بین هشتاد تا نود سانتی متر و وزن آن در حدود 2.7 تا 4 کیلوگرم است. پرنده نر در مقایسه با جنس ماده جثه بزرگ و وزن بیشتری دارد. منقاری به رنگ زرد روشن و پرهای زرد مایل به کرم سر و گردن آلباتروس، مهم ترین ویژگی این پرنده است.

اواخر ماه مارس فصل جفتگیری این آلباتروس ها است که معمولا با شور و نشاط و رقصی تماشایی همراه است که برای تأیید جفت واقعی انجام می گردد. در فصول دیگر آن ها به سمت نواحی شرق و جنوب شرقی پرواز نموده و سر از سواحل اکوادور و پرو در می آورند. گاهی این پرنده در خطوط ساحلی کلمبیا نیز مشاهده شده است.

خفاش ماهی گالاپاگوس (galapagos batfish)

یکی از مخلوقات عجیب و منحصربفردی که تنها در اعماق آب های اطراف جزایر گالاپاگوس قابل مشاهده، خفاش ماهی گالاپاگوس است که با نام خفاش ماهی لب قرمزی (red-lipped batfish)نیز شناخته می گردد. این شگفتی طبیعت در عمق 3 تا 76 متری اقیانوس زندگی می نماید.

به جز لب های قرمز رنگ که بارزترین ویژگی ظاهری این ماهی است، خفاش ماهی دارای توانایی منحصربفرد دیگری است که تا حد زیادی ضعفش در شنا کردن را جبران نموده است. در واقع خفاش ماهی قادر به راه رفتن در بستر اقیانوس است و این کار را به کم باله های سینه ای خود انجام می دهد که به خوبی با شرایط موجود تطبیق پیدا نموده اند.

به محض رسیدن به دوران بلوغ، باله پشتی ماهی تغییر شکل داده و به صورت یک برآمدگی ستون فقرات مانند واحد در می آید که خفاش ماهی از آن برای جلب توجه و به دام انداختن شکار استفاده می نماید. آن ها بعلاوه روی سر خود دارای زائده ای (illicium) هستند که با هدف فریب شکار به کار برده می گردد. رژیم غذایی خفاش ماهی شامل انواع ماهیان کوچک و سخت پوستان است.

لاکپشت های دریایی (Sea Turtles)

لاکشپت های دریایی سبز در آب های ساحلی جزایر گالاپاگوس زندگی نموده و اغلب برای ساخت لانه و تخم گذاری به ساحل می آیند. ممکن است بازدیدنمایندگان حین گشت و گذار در سواحل، به خصوص با اعلان هایی از سوی خدمات پارک روبرو شوند که آن ها را از نزدیک شدن به ساحل و ایجاد مزاحمت احتمالی برای لانه لاکپشت ها برحذر نگاه می دارند.

این حیوانات غول پیکر، مخلوقاتی آرام هستند که حین غواصی در آب های کم عمق ساحلی شکم خود را با خوردن علف دریایی و جلبک روی صخره ها سیر می نمایند. البته رژیم غذایی آن ها گاهی ژله ماهی را نیز در برمی گیرد. آن ها جانورانی بزرگ جثه هستند و اغلب در مقام مقایسه با لاکپشت های بزرگ و معروف گالاپاگوس برابری می نمایند. هرگز نمی توان با اطمینان در خصوص محل مناسب برای تماشای این مخلوقات سربزیر اظهار نظر کرد، اما بهتر است گردشگران حین غواصی در آب های ساحل چشم خود را باز نگه داشته و به اعماق آب با دقت بیشتری نگاه نمایند. شاید شانس یارشان باشد و پیروز به تماشای لاکپشت آبی حین شنا کردن باشند. در عین حال در بخش های از جزیره می توان آن ها را در اعماق بیشتری مشاهده کرد، جایی که امواج قدرتمندی در جریان است. اما همچنان غواصی کردن در کنار خطوط ساحلی برترین انتخاب برای تماشای احتمالی لاکپشت های دریایی است که گاهی در میان علف ها این سو و آن سو می فرایند. اگرچه این گونه همانند ماهی دارای یک پرورشگاه خاص نیست، اما گاهی می توان آن ها را به صورت گروهی در یک منطقه یکسان مشاهده کرد.

این گونه از لاکپشت های دریایی در بیشتر جزایر گالاپاگوس قابل مشاهده هستند، به ویژه در فاصله ماه های دسامبر تا ژوئن که فصل آشیانه سازی از راه می رسد. جالب است بدانید لاکپشت نر هرگز اقیانوس را ترک نمی نماید، در حالی که جنس ماده برای آشیان سازی و سپس تخم گذاری به دفعات به ساحل می رود.

به خاتمه این مطلب رسیدیم، هرچند همچنان پیروز به معرفی تمامی گونه های جانوری ساکن این جزایر شگفت انگیز و رویایی نشدیم. نظر شما در خصوص گونه های ساکن گالاپاگوس چیست؟ در یک سافاری خاطره انگیز چه چیزی برای شما اولویت بیشتری دارد، حضور در طبیعت و تماشای حیوانات در زیستگاه طبیعی شان؟ یا برخورداری از امکانات لوکس و مناسب اقامتی؟ از قلم نیاندازید نظرات خود را با ما نیز در میان بگذارید.