همراه با هاروکی موراکامی در ژاپن - آخرین خبر

هاروکی موراکامی در سال 1949، در کیوتو ژاپن به جهان آمد. آثار او نه تنها در ژاپن جز پرفروش ترین ها کتاب ها بوده است؛ بلکه با ترجمه به 50 زبان زنده جهان و فروش میلیون ها نسخه در کشورهای مختلف، افتخاری بین المللی را نیز برایش به ارمغان آورده اند. او در طول سال های نویسندگی اش پیروز به دریافت جوایز متعددی شد که بعضی از مهم ترین آن ها شامل جایزه بین المللی داستان کوتاه فرانک اوکانر و جایزه فرانتس کافکا می شود.

علاوه بر نویسندگی، موراکامی بعضی از آثار مهم انگلیسی را نیز به ژاپنی ترجمه نموده است که از میان آن ها می توان آثار ریموند کارور و جی. دی. سالینجر را نام برد. استیون پول از مجله گاردین، موراکامی را برای آثار و پیروزیت هایش، به عنوان یکی از بزرگ ترین نویسندگان زنده جهان ستوده است.

داستان های این نویسنده نام آشنا مملو از المان ها و فضا های شهری سرزمین مادری اش، ژاپن است. بسیاری از جاذبه های ژاپن، صحنه های اصلی داستان های او را تشکیل می دهند و با تضاد و تطابق ها، به جریان روایت عمق و بسط می بخشند. در مقاله این هفته گردشگری ادبی همراه با موراکامی در ژاپن گشتی می زنیم.

کوبه

بشنو آواز باد را

بشنو آواز باد را اولین رمان هاروکی موراکامی محسوب می شود. در این رمان، شخصیت اصلی داستان که متولد کوبه است، از دانشگاه خود در توکیو به شهر مادری اش بازمی شود. بسیاری از فضاهای شهری کوبه را که زادگاه موراکامی نیز بوده است، در طول داستان می توان دید؛ به عنوان مثال ایستگاه هانکیو سانومیا.

نویسنده ای که تو کالج باهاش برخورد نموده بودم بهم گفت تو جهان چیزی به نام عالی نوشتن و درجه یک نوشتن وجود ندارد. عالی ترین چیز تو جهان همان ناامیدی است. بالاخره منظورش را فهمیدم ولی فهمیدنش بیشتر آرامش بخش بود. درست است، چیزی به نام سبک عالی نوشتن نیست.

قسمت بندری شهر کوبه که با نام هاربرلند کوبه (Kobe Harborland) شناخته می شود، با چشم میزانایی ایدئال یکی ازجالب توجه ترین جاذبه های گردشگری شهر به شمار می رود. بعلاوه نواحی کوهستانی نیز جذابیت های گردشگری منحصربه فردی دارند که بازدید از آن ها را نباید از دست داد.

میتاکا

پین بال، 1973

دانشگاه بین المللی مسیحی در میتاکا اغلب در آثار اولیه موراکامی از جمله پین بال، 1973 ظاهر شده است. توصیف دقیق او از دانشگاه در کتاب هایش به خوبی نشان می دهد که تا چه میزان با شهر و محوطه دانشگاهی آشنا بوده است. بعضی از شایعه ها حاکی از آن است که دوست دختر سال های دبیرستان موراکامی در این منطقه زندگی می کرد.

آن قدر لذت می بردم از شنیدن قصه هایی درباره جاهای خیلی دور که دیگر بفهمی نفهمی شده بود مریضی. آن موقع ها، که الان شیرین ده سالی ازش گذشته، می رفتم این ور و آن ور و از آدم ها می خواستم برایم تعریف نمایند کجا جهان آمده اند و بزرگ شده اند. حتما آن روزها حسابی مخاطب خوب کم بوده، چون سراغ هر کی می رفتم، خیلی مشتاق و پرشور برایم حرف می زد.

محوطه دانشگاه بین المللی مسیحی، هر بهار مانند بسیاری دیگر از فضاهای سبز ژاپن غرق در شکوفه های گیلاس می شود.

ساپورو

تعقیب گوسفند وحشی

در جلد دوم تعقیب گوسفند وحشی که سومین رمان هاروکی موراکامی محسوب می شود، نویسنده استان هوکایدو را به عنوان صحنه داستان خود انتخاب نموده است. طبق روایت کتاب، قهرمان داستان و دوست دخترش در جست وجوی مکانی هستند که آن را در یک عکس دیده اند. اولین توقف گاه آن ها در این تعقیب، ساپورو است. پس از آن، آن دو برای یافتن گوسفند وحشی مسیر خود را به سمت شمال دنبال می نمایند.

اما به نظرم می رسد همواره آنچه را نمی توانم درست بیان کنم، خوب می فهمی. مشکل این است که در درست بیان کردن چیزها کارم روزبه روز بدتر می شود. انگار این نقص مادرزادی است. طبعا هر کس نواقصی دارد. بزرگ ترین نقص من این است که نقایص مادرزادم سال به سال بیشتر می شود. انگار در درونم جوجه هایی بزرگ تر می شوند. جوجه ها مرغ می شوند و تخم می گذارند و تخم ها بدل به جوجه های دیگری می شوند که بعدها تخم می گذارند. آخر این هم شد زندگی؟ حیرانم که چطور با این همه نقایص کنار بیایم. بله، کنار می آیم. اما در نهایت مسئله این نیست، نه؟

برج ساعت ساپورو (Sapporo Clock Tower)، از جاذبه های اصلی شهر شمرده می شود. بعلاوه مرکز شهر با جنب و جوش و هیاهو برترین مکان برای گذراندن وقت در کافه های محلی ژاپنی است.

تسوجیدو

برقص برقص

در رمان برقص برقص شهرهای بسیاری را می توان دید که هرکدام به نوبه خود نقشی پررنگ را ایفا می نمایند. یکی از این مکان های به خصوص، تسوجیدو نام دارد. شخصیت های اصلی داستان که پیرامون شهر در حال رانندگی هستند، ناگهان خود را در مقابل ساحل تسوجیدو می بینند.

در فاصله ای بسیار دور، صدای هتل دلفین سابق را، همچون صدای قطاری شبانه میشنوم. صدای غژغژ لولاهای روغن نخورده آسانسور که بالا می رود، بالاتر و می ایستد. کسی در راهروها راه می رود. کسی دری را باز می نماید، کسی دری را می بندد. بله! هتل دلفین سابق بود. می توانستم با اطمینان این را بگویم. زیرا من بخشی از آن بودم و کسی برایم گریه می کرد، برایم گریه می کرد، چون خودم نمی توانستم گریه کنم.

در سفر به تسوجیدو، می توانید به پارک کایهین تسوجیدو (Tsujido Kaihin Park) مراجعه کنید و از تماشای چشم انداز روایت شده در کتاب لذت ببرید؛ چشم انداز ای بی رقیب و مسحورنماینده از دریا و کوه فیجی که گویی بر خط ساحلی شناور است.

از یوتسویا تا کوماگومه در توکیو

جنگل نروژی

گردشگاهی به یادماندنی از یوتسویا تا کوماگومه در توکیو امتداد یافته است، جایی که قهرمان های کتاب جنگل نروژی در طول آن پیاده روی می کردند. جنگل نروژی یکی از کتاب های محبوب موراکامی است که تنها در کشور ژاپن 10 میلیون نسخه از آن به فروش رسید. از آنجا که تعداد زیادی از دانشگاه های ژاپن در این مسیر قرار گرفته اند، با قدم زدن در آن، می توانید زندگی دانشجویی ژاپن را به خوبی لمس کنید.

آن موقع 37 سال داشتم. در حالی که هواپیمای 747 بزرگ الجثه با نزدیک شدن به فرودگاه هامبورگ در مه غلیظی فرو می رفت، کمربند صندلی ام را بستم. باران سرد نوامبر زمین را در خود غرق می ساخت و حال و هوای منظره ها فنلاند را در فکر تداعی می کرد: کارکنان فرودگاه با لباس های ضد آب، ساختمان دور افتاده فرودگاه، بیلبورد BMW. خب - دوباره آلمان. وقتی هواپیما به زمین نشست، موسیقی ملایمی از بلندگوهای سقفی در فضا پیچید: نسخه ارکستری زیبای از جنگل نروژی بیتلز. این ملودی همواره قلبم را به لرزه در می آورد، اما این بار ضربه از همواره سخت تر بود.

مسیر از یوتسویا تا کوماگومه نسبتا طولانی است. پس اگر قصد طی تمام مسیر را دارید، زمانی حدود یک روز را باید برای آن در نظر بگیرید.

تاکاماتسو

کافکا در کرانه

خط داستانی کتاب کافکا در کرانه در تاکاماتسو شکل می گیرد. هرچند کتابخانه خصوصی که قهرمان داستان در دوران کودکی اش آن را کشف می نماید، وجود خارجی ندارد؛ اما تاکاماتسو با فضایی خالی از هیاهو، سرشار از صلح و آرامش است. محمد قاسم زاده، از پژوهشگران و منتقدین ایرانی کافکا در کرانه را برگرفته از کمدی الهی دانته و حادثه ای در ادبیات آسیا می داند.

هرکدام از ما چیزی را که برایش باارزش بوده است، از دست می دهد. موقعیت های از دست رفته، احساساتی که هرگز نمی توانیم دوباره به دست بیاوریم. این بخشی از آن چیزی است که معنی اش زنده بودن است. اما درون سرمان اتاق کوچکی است که آن خاطرات را در آن نگه می داریم. اتاقی شبیه قفسه های توی این کتابخانه و برای درک عملکرد قلبمان باید مدام کارت های مرجع نو درست کنیم. باید هرچند وقت یک بار چیزها را گردگیری کنیم، آن ها را هوا بدهیم و آب گلدان ها را عوض کنیم. تو برای ابد در کتابخانه خصوصی خودت زندگی می کنی.

اگر به تاکاماتسو سفر کردید، علاوه بر گشت و گذار در خیابان های شهر و همذات پنداری با قهرمان داستان، غذای محلی سانوکی اودون را حتما امتحان کنید.