ابهام در ماجرای مرگ راننده تاکسی - آخرین خبر

به گزارش شرق، براساس محتویات پرونده اوایل پاییز سال 96 درگیری میان دو راننده تاکسی در یکی از خیابان های جنوب تهران به پلیس اعلام شد و مأموران بلافاصله رهسپار محل درگیری شدند. بررسی ها نشان می داد هوشنگ 47 ساله که راننده تاکسی بود، پس از درگیری با راننده دیگر به نام جعفر زخمی و به بیمارستان منتقل شد، اما در بیمارستان جانش را از دست داد.

جسد هوشنگ با دستور قضائی به پزشکی قانونی منتقل شد و پلیس به تحقیق درباره این قتل پرداخت. در بررسی ها روشن شد هوشنگ به خاطر خون ریزی شدید ناشی از بریدگی سفیدرانش جان سپرده است. با شکایت اولیای دم متهم به نام جعفر بازداشت شد.

او درگیری با هوشنگ را قبول کرد؛ اما مدعی شد ضارب نیست. وقتی مأموران شاهدان را مورد تحقیق قرار دادند، آن ها نیز داستان مشابهی را مطرح کردند. یکی از شاهدان گفت: درگیری را هوشنگ شروع کرد و دعوا که بالا گرفت، جعفر فرار کرد، اما هوشنگ دست بردار نبود و مدام سمت او حمله می کرد. او خواست به جعفر ضربه بزند که جعفر قمه را بیرون آورد تا هوشنگ عقب بکشد؛ اما هوشنگ باز هم حمله کرد. کسی که حمله می کرد، جعفر نبود. او گفت: حتی ما سعی کردیم هوشنگ را بگیریم تا حمله نکند، اما زورمان نمی رسید. به طور کلی هوشنگ خیلی آدم حساسی بود. آن روز هم می خواست به هر طریقی شده، جعفر را بزند که این رخ داد؛ اما من ندیدم جعفر ضربه ای بزند.

متهم در شعبه 11 دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و هرچند قتل عمدی را رد کرد، اما با توجه به درخواست اولیای دم و مدارک به دست آمده هیئت قضات حکم بر قصاص او صادر کردند. جعفر و وکیل مدافعش به این رأی اعتراض کردند. رأی صادره در دیوان عالی کشور بررسی شد و قضات دیوان ادعای جعفر را قابل پیگیری عنوان و رأی صادره قصاص را نقض کردند. در نظر دیوان عالی کشور عنوان شد با توجه به اینکه جعفر مدعی است ضربه را نزده و ضربه مقتول به خودش برخورد کرده و شاهدان نیز می گوید ندیدند که کسی به هوشنگ ضربه بزند؛ بنابراین ادعای جعفر قابل بررسی است و حکم قصاص درست نیست. به این ترتیب رأی صادره نقض و شعبه هم عرض مسئول رسیدگی به پرونده است. به این ترتیب پرونده به شعبه 12 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و متهم یک بار دیگر پای میز محاکمه رفت.

متهم این بار گفت: سال ها بود با رانندگی زندگی خودم و خانواده ام را اداره می کردم. من شخصیت آرامی دارم و همیشه سعی می کنم با کسی درگیر نشوم. هوشنگ را هم که راننده تاکسی بود، از سال ها قبل می شناختم. آن روز هوا گرم بود و ماشینم را در سایه پارک کرده و منتظر مسافر بودم. چند مسافر آمدند و من سوارشان کردم؛ اما هوشنگ اعتراض کرد و گفت نوبت اوست که مسافر سوار کند و سر همین موضوع با من درگیر شد.

او ادامه داد: هوشنگ به سمتم آمد و شروع به فحاشی کرد. احساس کردم هوشنگ حال طبیعی ندارد. به همین خاطر سکوت کردم؛ اما او دست بردار نبود و مدام فحش می داد. او می خواست با من دعوا کند؛ اما من به او بی اعتنایی کردم. در یک لحظه هوشنگ با قمه ای که از داخل ماشینش بیرون آورده بود، به سمتم حمله کرد. من هم برای دفاع از خودم قمه را از او گرفتم. با این حال ضربه ای نزدم. هوشنگ می خواست به من ضربه بزند که من دستش را پس زدم و ضربه ای که می خواست به من بزند، به خودش برخورد کرد. قمه خون آلود هم متعلق به هوشنگ بود.

متهم در ادامه گفت: من راضی به مرگ هوشنگ نبودم. شاهدانی هم هستند که حرف هایم را تأیید می کنند. من فقط می خواستم هر طوری شده، دعوا تمام شود. حتی فرار کردم و رفتم. افرادی هم آمدند تا جلوی هوشنگ را بگیرند. او هرچه ناسزا گفت من جواب ندادم تا اینکه از دست مردم فرار و به سمتم حمله کرد تا من را بزند. من مجبور شدم قمه بکشم؛ اما باز هم ضربه ای نزدم. فقط برای اینکه او را بترسانم قمه کشیدم. خواست به من ضربه بزند که قمه به خودش برخورد کرد. وقتی زخمی شد، همه برای کمک به او رفتند و او را به بیمارستان رساندند که متأسفانه فوت شد. من به خانواده اش تسلیت می گویم؛ اما قتل کار من نبود.

با انتها گفته های متهم قضات شعبه 12 برای تصمیم گیری در این زمینه وارد شور شدند.