مردمی در آمریکا که تقریبا همواره به کاندیدای پیروز رای می دهند!
به گزارش آخرین خبر، از 1888 تا به امروز، هر نامزدی که رای بیشتر ساکنان استان ویگو در ایالت ایندیانا را کسب نموده است در انتخابات نیز پیروز شده است، به جز دو مورد خاص در 1908 و 1952.
لذا شاید حس و حال رای دهندگان این استان ایده خوبی درباره نتیجه انتخابات پیش رو به ما بدهد.
کار سوزان و تری هیهرست کشاورزی است، با این حال جهان را گشته اند و دخترشان هیلی نیز در لندن درس می خواند.
وقتی موضوع سیاست وسط باشد، پولشان روی دونالد ترامپ است.
تری در جنوب غربی این استان مزرعه سویا دارد و ایالت ایندیانا یکی از عظیمترین صادرنمایندگان سویا به چین است.
اما جنگ تجاری دولت ترامپ با چین باعث شد تا پکن 33 درصد تعرفه برای واردات سویا از آمریکا وضع کند.
اما آقای هیهرست معتقد است که این غائله کشاورزی آمریکا را قدرتمندتر کرد و فکر می نماید که عملکرد رئیس جمهوری خیلی خوب بوده است.
او می گوید ما خیلی با این کشور ها راه می آمدیم. اما به نظرم رابطه ای که حالا با چین داریم برای ما بهتر است. برخورد آقای ترامپ خیلی زمخت و تند است و همه ما دوست داشتیم که ظرافت بیشتری به خرج دهد. اما از طرف دیگر شاید الان دقیقا به همین رفتار احتیاج داشته باشیم.
خانم هیهرست احساس می نماید که بقیه آمریکا بعضا اهمیت این مناطق را نادیده می گیرد و می گوید ما خشک مغز دهاتی نیستیم؛ از صبح تا شب لباس کار تنمان نمی کنیم. کشاورزی یک کسب وکار عظیم است.
جمعیت شهری و روستایی استان ویگو تقریبا برابر است. یک طرف ساکنان محافظه کارتر را داریم و در طرف دیگر چند دانشگاه مختلف که عمدتا گرایش لیبرال دارند.
نکته جالب دیگر این است که تفاوت دموکرات و جمهوری خواه خیلی معین نیست و سیاستمداران بدون واکنش خاصی از این حزب به آن حزب می فرایند. دلیلش این است که رای دهندگان معمولا به شخص رای می دهند تا حزب. اما نتایج انتخابات های محلی در سال 2016 و 2018 نشان می دهد که گرایش سیاسی مردم نسبت به گذشته کمتر تغییر می نماید.
شهر تره هاوت پانزده دقیقه با مزرعه آن ها فاصله دارد و 60 هزار نفر در آن زندگی می نمایند. مثل باقی مناطق آمریکا، کافه ها و رستوران های این شهر نیز به پذیرایی در فضای باز رو آورده اند تا بلکه بتوانند در این سال کرونایی کسب وکار خود را حفظ نمایند.
اینجا است که پت گودوین، از اعضای حزب دموکرات، فضای سیاسی استان را برایم توضیح می دهد.
او می گوید این شهر خیلی محل تغییر و تحول نیست و جمعیت تقریبا یکسان شهری و روستایی این استان به طور عمده حس و حال سیاسی کل کشور را منعکس می نماید.
او معتقد است که در این شهر گرایش به ترامپ کمتر شده است و می گوید کسی نمی توانست تغییرات هفت هشت ماه اخیر را که ناشی از برخورد افتضاح رئیس جمهور با همه گیری است پیش بینی کند. شاید خیلی ها باشند که از این حرف ها خوششان نیاید. ترامپ اینجا خیلی هوادار دارد. اما آمار که دروغ نمی گوید. عملکرد او واقعا بد بوده است.
گودوین می گوید جذابیت آقای بایدن برای رای دهندگان به مراتب بیشتر از خانم کلینتون در سال 2016 است.
یکی از کسانی که شاید نتیجه انتخابات را معین کند کایلا براون 23 ساله است که ماه مه گذشته از دانشگاه فارغ التحصیل شد.
او می گوید انتخاب سختی است، چون هیچ کدام از نامزد ها ایده آل نیستند. این که چه شد به اینجا رسیدیم و در انتخابات باید به یکی از این دو نفر رای بدهیم واقعا مایه شگفتی است.
سن آقای بایدن او را نگران می نماید و حرف های آقای ترامپ هم اصلا برایش جذاب نیست. به گفته او برای خیلی ها آقای ترامپ رفتاری بی ادبانه دارد و مرتب در حال بی احترامی است.
استان ویگو نیز مانند خیلی از مناطق غرب میانه آمریکا شاهد زوال صنعتی بوده است و شرکت های عظیمی نظیر کلمبیا رکوردز کارخانه های خود را در این استان تعطیل نموده اند.
دولت ترامپ به خاطر عدم مذاکره با دموکرات ها بر سر بسته حمایتی مورد انتقاد قرار گرفته است. این بسته می توانست به خیلی از صاحبان کسب وکاری که به خاطر محدودیت های ویروسی با مشکل روبه رو شده اند یاری کند.
او کوشش نموده است که خود را نامزد نظم و قانون معرفی کند و به اشتباه مدعی شده است که جو بایدن می خواهد بودجه پلیس را کاهش دهد.
اما شهر هره هاوت در ماه های اخیر شاهد افزایش دزدی بوده است. کافه دلیش یکی از اماکنی است که هدف سارقان قرار گفت.
با این حال، سارا دلیچ، صاحب این کافه، می گوید در سیاست اعتبار برایش مهمتر از نظم و قانون است. به گفته او ترامپ سیاستمدار نیست. زمخت است. همان حرفی را می زند که من و شما موقع عصبانیت می زنیم.
خانم دلیچ می گوید که 27 سال پیش وقتی شوهرش در جنگ بوسنی کشته شد از یوگسلاوی به آمریکا آمد و در ابتدا باید برای خودش و دخترانش از بین آشغال ها لباس پیدا می کرد.
ویژگی های مورد علاقه خانم دلیچ وطن دوستی و شم مالی ترامپ است.
او می گوید وقتی اینجا آمدم هیچی نداشتم. یک کلمه هم انگلیسی حرف نمی زدم. حالا دو تا رستوران دارم و یک کافه. روزی 16، 17 ساعت کار می کنم. خیلی خوب است. اگر دل به کار بدهید، راه رسیدن به رویای آمریکایی باز است.
منبع: فرارو