هویت اسکلت 2500 ساله تخت جمشید فاش شد ، سرباز را پیش از مرگ کتک زده بودند ، سرباز فراهخامنشی از شدت درد زانوهایش را بغل گرفت و مرد - آخرین خبر

این اسکلت 2500 ساله که متعلق به یک جوان 25 ساله است و جزئیات مرگ این جوان تنهای رها شده در آبراهه های تخت جمشید دردناک است.

دیرین آسیب شناس ها البته هنوز نتوانسته اند ساعت دقیق مرگ این سرباز جوان را در 2500 سال قبل کشف نمایند. اما آن ها با تمیز کردن استخوان های ونداد به نتایج حیرت انگیزی رسیدند.

محمدکاظم فیض الله شوشتری، کارشناس ارشد باستان شناسی دانشگاه تهران و واحد انسان شناسی جسمانی موسسه باستان شناسی این دانشگاه که اسکلت یافت شده در آبراهه های تخت جمشید را آنالیز علمی نموده است، در گفت وگو با خبرنگاران با تشریح شیوه جان باختن این جوان دوران فراهخامنشی در آبراهه های تخت جمشید اظهار داشت که آسیب شناسی استخوان های پا و کمر نشان داد که او به احتمال بسیار قوی در دوران فراهخامنشی سرباز بوده است.

او گفت: با توجه به شاخصه های لگن، جمجمه و استخوان خاجی این اسکلت و بعلاوه براساس سایش ایجاد شده بر دندان ها معین شد با مرد جوانی که در دهه دوم زندگی اش جان باخته است طرف هستیم. این اسکلت متعلق به دوره ای است که پس از حمله اسکندر به ایران تخت جمشید تخلیه و متروک شده بود.

شوشتری، کارشناس ارشد باستان شناسی دانشگاه تهران که در گروه کاوش باستان شناختی آبراهه های تخت جمشید مسئولیت انسان شناسی و دیدین آسیب شناسی اسکلت نویافته را برعهده داشت، اظهار داشت: آنالیز های آسیب شناسی اسکلت یافت شده در آبراهه تخت جمشید معین کرد که سایش دندان های اسکلت با توجه به سن آن که در دهه دوم زندگی بوده بسیار زیاد بود و می تواند نشانه ای از دندان قروچه باشد. چون مفاصل فک در جمجمه در دو طرف دچار سایش بودند و حتی لبه های آن ها نیز خوردگی داشت.

او از مرگ دردناک این سرباز فراهخامنشی هم سخن گفت و اظهار داشت: در آنالیز استخوان های صورت معین شد که فک پایین اسکلت دچار آسیب ناشی از ضربه شده که نزدیک مرگش ایجاد شده بود. بنابراین نشان می دهد که پیش از مرگ ضربه ای شبیه به مشت به فک پایین او اصابت نموده است و این جوان بعد از مدت کوتاهی هم جان خود را از دست داده است. این مدت کوتاه می تواند بین چند ساعت تا دو هفته باشد.

آنالیز های محمد کاظم فیض الله شوشتری، انسان شناس جسمانی و دیرین آسیب شناس بعلاوه معین کرد که سرباز جوان دوران فراهخامنشی که در دهه دوم زندگی به طرز بسیار دردناکی در محلی دور و به تنهایی در آبراهه های تخت جمشید جان باخته است، دارای خار پاشنه در یکی از پاهای خود بوده و بعلاوه دارای خارشدگی استخوان های هر دو ساق پا بوده که نشان می دهد این عارضه ها به علت فعالیت زیاد پاها شاید به علت رژه مداوم و حمل وسایل سنگین ایجاد شده است.

او به خبرنگاران گفت: با توجه به آنالیز ها می توان گفت که اسکلت مربوط به یک سرباز دوره فراهخامنشی بوده که البته یک مورد آبسه دندان در فک بالایی اسکلت نیز تشخیص داده شد که باعث تحلیل رفتن بخشی از استخوان فک شده بودکه نشانه پوسیدگی و عفونت دندان است. البته این عامل علت مرگ نبوده است اما درد زیادی را متحمل شده است. مقداری هم سایش کشکک زانو در اسکلت مشاهده شد.

او می گوید: اگرچه در آنالیز استخوان ها نشانی از ضربات شمشیر و چاقو مشاهده نشده اما او می توانسته جراحاتی در بافت های نرم بدن هم داشته باشد منجر به خونریزی و تحمیل درد مضاعف و حتی مرگ ناشی از خونریزی شدید شده است. در نهایت هم از شدت درد هر دو زانوی خود را در بغل گرفته و در حال چمباتمه جان باخته است.

باستان شناس ها در کنار اسکلت که به مرگی دردناک در آبراهه تخت جمشید در 2500 سال قبل و در دوران فراهخامنشی پس از متروک شدن تخت جمشید جان باخته است، هیچ نشانی از ابزارهای جنگی و آثار و اشیایی که او با خود حمل می کرد نیافته اند.

با این حال محمدکاظم فیض الله شوشتری، دیرین آسیب شناس و انسان شناس گروه باستان شناختی آبراهه های تخت جمشید که حدود دو هفته آنالیز اسکلت یافت شده را انجام داده است، به خبرنگاران می گوید: هنگام آنالیز این اسکلت دلم به حال این جوان دوران فراهخامنشی سوخت، چون متوجه شدم به تنهایی در آبراهه تخت جمشید و در مکانی دور افتاده مرگی دردناک را تجربه نموده است.